° 1940

Geboren in Kawamoto (JP), leeft in Antwerpen (BE), leeft in Helsingborg (SE).

De Japanse beeldend kunstenaar Yoshio Nakajima wordt geboren in Kawamoto, waar hij als kind de magie en de schoonheid van de kalligrafie leert kennen. Hoewel zijn ouders een toekomstige monnik in hem zien, gaat hij studeren aan de Musashino Art Academy in Tokio. Wanneer hij een boek ontdekt over het werk van Vincent van Gogh, begint hij met klei - wegens gebrek aan olieverf - het effect van de ‘westerse’ penseeltreek na te bootsen. Halfweg de jaren 1960 reist hij naar Europa waar hij kennis maakt met kunstenaars als Asger Jorn, Joseph Beuys, Robert Rauschenberg, Bernd Lohaus, Lucio Fontana en Panamarenko, met wie hij meerdere Happenings uitvoert in Antwerpen.

Nadat Nakajima in 1964 Rauschenberg mag assisteren bij een happening op de Biënnale van Venetië, begint hij zelf ook meer en meer te schilderen op straatoppervlakken en openbare plaatsen. In 1965 vestigt hij zich in Antwerpen waar hij met een studiebeurs wordt aangenomen aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten. Hij smeedt er artistieke banden met Hugo Heyrman (alias Happy Spacemaker), Panamarenko (Mulimiljonair) en Wout Vercammen (Nihil). Samen richten ze het avant-gardistische kunsttijdschrift Happening News op. Ze bedenken ook acties om het Conscienceplein autovrij te maken, om de afbraak van de oude stad tegen te gaan en ze ijveren voor meer groene ruimte en grotere aandacht voor hedendaagse kunst. Hun acties worden meermaals door de politie onderbroken wegens verstoring van de openbare orde. Na verschillende Happenings wordt Nakajima door de politie opgepakt en het land uit gezet.

Liftend door West-Duitsland gaat hij vervolgens naar Kopenhagen waar hij tijdelijk werk vindt als zeefdrukker. Sinds 1966 woont hij in het Zweedse Göteborg. Yoshio Nakajima, in Japan bekend als ‘De zoon van de zon’, heeft inmiddels deelgenomen aan meer dan 500 happenings en zijn beeldend werk is vertegenwoordigd in de belangrijkste musea ter wereld. Hij verwerft faam met zijn verf-performanes die hij life uitvoert in museale ruimtes die hij transformeert tot een chaotisch en kleurrijk universum van beschilderde balken, palen, planken en wanden. Zijn werken op doek en papier evoceren eenzelfde kleurrijk palet van weerkerende lijnen, stippen, verfstrepen en witruimtes. Het is een aangenaam wemelend, niet figuratief geheel, randje psychedelisch en zonder een duidelijke boodschap, maar gekenmerkt door een artistieke beheersing die refereert aan de oosterse kalligrafie uit zijn jeugd.

HW