Dorothea Tanning
1910 - 2012
Leeft in United States.
Dorothea Tanning studeerde schilderkunst in Chicago. In 1941 ontmoette ze in New York de kunsthandelaar Julien Levy en zijn surrealistische vrienden, vluchtelingen uit het door de nazi’s bezette Frankrijk. Eind 1942 bezocht Max Ernst haar studio, zag er een schilderij (Birthday), en bleef er voor een spelletje schaak. 34 jaar lang leefden ze samen, aanvankelijk in Sedona, Arizona (toen niet meer dan een uithoek). Daar bleef ze in schilderijen haar enigmatische versies van het innerlijke leven naar buiten brengen: The Guest Room, The Truth About Comets, Eine Kleine Nachtmusik, Interior with Sudden Joy, Insomnias, Palaestra, Tamerlane, Far From.
Tegen 1956 besloten Max en Dorothea om voortaan te leven en werken in Frankrijk. Hoewel ze hun hoofdkwartier vestigden in Parijs, verkozen ze het rustige plattelandsleven van Touraine en de Provence. Gedurende vijf jaar begaf Dorothea Tanning zich aan een avontuur in zachte sculpturen: Cousins, Don Juan's Breakfast, Fetish, Rainy Day Canapé, Tragic Table, Verb, Xmas, Emma, Revelation or the End of the Month, Hôtel du Pavot Room 202.
Na haar terugkeer naar de Verenigde Staten in de late jaren 1970 gaf ze bovenop haar schilderwerk toe aan haar verlangen om te schrijven. Sindsdien verschenen haar gedichten in een aantal literaire bladen, zoals The Yale Review, Poetry, The Paris Review, The New Yorker, The Boston Review, The Southwest Review, Parnassus, en in Best Poems van 2002 en 2005. Ze gaf verder ook twee memoires uit, Birthday en Between Lives; een gedichtenbunel, A Table of Content; en een roman, Chasm.
