Insect Flight

Ensemble

“Schoonheid zit in de kracht van de mislukking” - Panamarenko

Vanaf het begin van de jaren 70 probeert Panamarenko het trilmechanisme van insectenvleugels te vertalen naar lichte vliegtoestellen met pedaalaandrijving. Flappende vleugels zouden volgens Panamarenko wel eens de meest efficiënte vorm van vliegen op mensenkracht kunnen zijn. Maar hoewel de kloppende vleugel er op het eerste gezicht eenvoudig uit ziet, is hij veel complexer dan de vaste vleugel of de helikopter. Omdat bij mensen een natuurlijk mechanisme ontbreekt, moeten we dit volgens Panamarenko opvangen door een zelfgemaakte constructie die onze sterk ontwikkelde beenspieren gebruikt. De verschillende Meganeudons en Umbilly’s gaan steeds uit van dezelfde basisgedachte: tussen de aandrijving en de vleugels zit een veer die het typisch trillen van insectenvleugels voortbrengt. Omdat beide vleugels met de veer verbonden zijn, houden ze elkaar in evenwicht en wordt elke vleugelslag automatisch gevolgd door een verende terugslag. In 1986 bouwt Panamarenko de Encarsia Formosa, genoemd naar een sluipwesp met trillende vleugels. Het bestaan van dit insect is voor hem het bewijs dat zijn vleugelmechanismen op een betrouwbaar principe stoelt. 

Items View all

Actors View all